60 درصد کارخانه‌های آرد مازاد بر نیاز است

سید محمد رضا مرتضوی در گفت‌‌وگو با کشاورز پلاس درباره اجرای طرح درجه‌بندی کارخانه‌های آرد بیان کرد: از گذشته این ارزیابی‌ها انجام می‌شد و کار متداولی بود.

وی افزود: البته این درجه‌بندی به دلیل رقابتی است که برای کسب سهمیه وجود دارد. اگر کسب سهمیه در فضای آزاد انجام می‌شد، همه کارخانه‌ها می‌توانستند با هم رقابت کنند و واقعا مصرف‌کننده حق انتخاب به طور نامحدود داشت. در آن شرایط، نیازی به درجه‌بندی کارخانه‌ها نداشتیم.

رئیس انجمن آردسازان ایران ادامه داد: ولی وقتی بحث سهمیه دولتی است و مقدار این سهمیه یک سوم تولید کارخانجات است، در این سیستم غلط، به نظر من نیاز به نظارت بر چگونگی عملکرد کارخانه‌ها وجود دارد.

به گفته وی، سیستم توزیع سهمیه سبب شده است که تعداد کارخانه‌های آرد بیش از نیاز کشور شود. اگر این سیستم وجود نداشت، مثل دیگر کشورها، تعداد کارخانه‌ها 10 درصد بیش از نیاز کشور بود اما در حال حاضر 60 تا 70 درصد بیشتر از نیاز کشور کارخانه آرد داریم و هنوز هم کارخانه‌هایی در حال احداث است.

مرتضوی بیان کرد: من بیش از 60 سال است که کارخانه‌دار آرد هستم. همین کارخانه را انتقال داده و بازسازی و مدرن کردم. در حالی‌که می‌توانستم کارخانه قدیمی را نگه دارم و کارخانه جدید بسازم. تمام کارخانه‌داران مطرح قدیمی همین طور هستند اما یک عده پول‌هایی دارند و با وجود احداث کارخانه‌ای که با 30 درصد ظرفیت کار می‌کند، اقدام به ساخت کارخانه جدید می‌کنند.

وی اضافه کرد: هرچه به مسئولان می‌نویسیم که برای احداث کارخانه جدید زمین و وام ندهید، فایده‌ای ندارد. هر کسی که این کارها را می‌کند، یک منافعی دارد. در بسیاری از صنایع، بیش از نیاز کشور ظرفیت ایجاد شده است. صنعت آرد هم مثل بقیه صنایع است.

رئیس انجمن آردسازان ایران تاکید کرد: در کشور، سخت افزار فراوان داریم اما در بازارهای صادراتی به خاطر محدودیت بانکی و ابداعاتی که درباره ارز صادراتی و غیره رخ داده است، محدودیت‌هایی وجود دارد.

وی اضافه کرد: درجه‌بندی کارخانه‌های آرد را با شرایط فعلی بد نمی‌دانم. زمانی، در هیچ کارخانه آردی آزمایشگاه مدرن نداشتم. من و دکتر یزدجردی در خود سندیکا، در شرایطی که هنوز بحث ناظران فنی مطرح نبود، آزمایشگاه را اجباری کردیم. این اجبار باعث پیشرفت کارخانه‌ها شد.

مرتضوی بیان کرد: خود کارخانه‌داران وقتی با هم رقابت می‌کنند، دنبال دانش، علم و تکنولوژی جدید می‌روند. ولی وقتی نظام سهمیه‌ای می‌شود، دنبال مسئول بالاتری می‌روند که سهمیه در دست اوست.

وی افزود: اشکال این است که صاحب کارخانه به جای واردات ماشین آلات مدرن از چین ماشین وارد می‌کند اما هر روز مزاحم فرماندار و استاندار می‌شود که سهمیه بگیرد.

رئیس انجمن آردسازان ایران گفت: من بارها درباره نظام متمرکز اقتصادی صحبت کرده‌ام. واقعا این نظام نه برای مصرف کننده منفعتی دارد و نه برای تولیدکننده منفعت به همراه خواهد داشت.

وی ادامه داد: امروز برخی نانوایی‌ها، نان بسیار با کیفیتی تولید می‌کنند. چرا باید نان تولیدی یک مجموعه با کیفیت و بی‌کیفیت قیمت مشابه داشته باشد و هر دو یک سهمیه بگیرند. اگر نظام سهمیه‌ای نبود، تابلوی نانوایی که خوب می‌پزد تبدیل به برند شده بود و در 10 جای تهران نصب شده بود.

مرتضوی افزود: نانوایی که توانایی پخت نان خوب دارد، به جای تاسیس نانوایی جدید باید تابلوی خود را روی نانوایی‌های دیگر بزند و درآمد آنها را اصلاح کند. در ایران همه این موارد از بین رفته است.

وی توضیح داد: دولت 400 کیلوگرم سهمیه در روز به تمام نانوایی‌ها می‌دهد. چه خوب نان بپزید و چه بد نان بپزید، این سهیمه را دریافت می‌کنید. اگر خوب نان بپزید، محصول نهایی را کیلویی 6 هزار تومان می‌فروشید و اگر بد بپزید و مردم نان را نخرند، کیلویی 15 هزار تومان می‌توان آرد را فروخت.

رئیس انجمن آردسازان ایران گفت: من موافقم که مسئولان با نمایندگان صنف و کارخانه‌داران، کارخانه‌ها را بینند و ارزیابی کنند. برخی کارخانه‌ها سیلوهای مدرن دارند. آزمایشگاه‌های فوق مدرن دارند. ولی یک عهده هم به زور بخشدار و فرماندار می‌خواهند سهمیه بگیرند.

وی یادآور شد: در حال حاضر تهران سه برابر ظرفیت کارخانه آرد دارد و اخیرا در دماوند کسی در حال احداث کارخانه جدید است.